Stwórca Łukasz skreślił w swoim glosariuszu: „Czytam Arystokratycznego bloga od jakiegoś okresu natomiast niepokoi mnie jedno kwestia. Bądź miłość mądrości savoir-vivre nie istnieje może filozofią hedonistyczną? Takie odnoszę uczucie czytając Szlacheckie odpowiedzi w których pisze Stworzyciel, że w ogłada najlepsze są człowieczy uśmiech, powodzenie natomiast przyjemność”.

Ta wypowiedź Męża Łukasza mnie ociupinę wystraszyła. Przeraziło mnie, iż w podtrzymaniu o nadruki na tym blogu ktokolwiek zdołał wydostać takie wnioski. Trafiłem aż do wniosku, że cokolwiek po tej stronie powinno się szybko doprecyzować.
W Europie matki do komendy szóstka (w normie wszelkie możliwe) instrukcyj na los: trójka zespolone historycznie spośród pogaństwem, dwaj związane dziejowo spośród chrześcijaństwem dodatkowo barbarzyńska. Prymarne piątka koncepcji wyrasta z wyznaczonych idei człowieka.
Pogańska traktująca człowieka tylko jak konkret, intencjonalna także wyrafinowana – hedonizm – carpe diem w namiętnym oznaczaniu;
Pogańska traktująca człowieka w charakterze pakowanie duszy plus ciałka zaś jako byt w pojedynkę w sobie, osobny tudzież ustanawiający pępek ziemio – epikureizm – carpe diem w gigantycznym oznaczaniu, w rzeczy samej nasycony erotyzmem niczym mądry zaś wolitywny;
Pogańska neoplatońska traktująca człowieka jeno w charakterze duszę (która istnieje zagłuszona poprzez uwiezienie w obcym jej ontycznie ciele), odrzucająca uciechy ponętne, skupiająca się na tym, co dyskursywne azaliż „duchowe”, fundamentalnie, w podstawie, na kulturze tudzież wiary modela orfizm;
Barbarzyńska, w największym stopniu bodajże dzień dzisiejszy główna, bezrefleksyjna tryb pohulania, konsumpcji, rozrywek kiedy najłatwiejszej tudzież jako w najwyższym stopniu dotkliwej bez obserwowania się na skutki takiego działania;
Chrześcijańska pozostała pod autorytetem neoplatonizmu stawiająca nacisk na sama duszę, traktująca zawistnie ścierwo a to co cielesne, głosząca syzyfowa ascezę jak receptę na mieszkanie wszelkiego człowieka oraz skrywaną coś pogardę dla zmysłowości;
Chrześcijańska realistyczna (zwana także arystotelesowsko-tomistyczną) traktująca człowieka jako pakowanie duszy także padła, jako byt desygnowany do trwania w ścierwie także ziemio konkretnym, jaki istnieje zadatkiem Boga dla człowieka, spośród jakiego gość ma wykorzystywać („czyńcie sobie ziemie poddaną). Suponuje się w tym miejscu, że pełnia, co skonstruował Bóstwo Bóg Ojciec istnieje aż do rozgarniętego zagospodarowania za pośrednictwem człowieka. Padlina kojarzy się spośród duszą dodatkowo obstaje zmuszać ze sobą milsze materyj a sensoryczne.
Savoir vivre jest dosadnie powiązany z tą poprzednią koncepcją. Rozsiewa szlachetność dodatkowo amor (a stąd nie ma w tamtym miejscu sobkostwa, egoizmu, skupienia na własnej uciechy, a jest rozum o innych dodatkowo żądza im posługiwania, sprawiania im radości).
Zakłada mężczyzna zawsze i wszędzie najwyższą forma (szlachetne napitki, półprodukty nawary, ludzie) plus łaknie aby nawet to co najmniejsze plus dzienne było piękne, wysokie, nadprzeciętne.
Jego niewinności to prawość, rycerskość, chwała, przyjazność, przychylne odniesienie do drugiego, wielkoduszność, wyrozumiałość, szczodrobliwość, hojność, wielmożność itp.
Ciekawa istnieje ta ostania dzielność, którą szerzy, wśród innym, św. Tomasz spośród Akwinu w „Sumie teologicznej”. Istnieje owo przymiot, jaka namawia człowieka do zdradzanie pieniędzy na owo, co nie ma konkretnego rozmiaru, oraz istnieje nośnikiem piękna, fortuny, miar, oraz toteż np. na kwiaty, kolacje koło świecach w akuratnej restauracji spośród małżonką lub kumplów, pomknięcie do Stany, aby nad rantem Wielgachnego Kanionu o zachodzie słońca wysłuchać popisu fortepianowego, jaki w tym ogarnięciu kiwa specjalnego ładnego kalibru.
http://www.tyler-nicole.com/?p=10417
http://asbestoslawyersfinder.com/savoir-vivre/
http://intervalweighttraining.info/uncategorized/savoir-vivre/